رنگی که مانند قطعات پازل برای توصیف برنامه به هم متصل میشوند، به صورت بصری طرحریزی کنند. برای کمک به توسعه و آزمایش، App Inventor یک برنامه تلفن همراه به نام App Inventor Companion (یا فقط "The Companion") ارائه می دهد که توسعه دهندگان می توانند از آن برای آزمایش و تنظیم رفتار برنامه های خود در زمان واقعی استفاده کنند. به این ترتیب، هر کسی می تواند به سرعت یک اپلیکیشن موبایل بسازد و بلافاصله شروع به تکرار و آزمایش کند. ویرایشگر طراحی App Inventor. مخترعان برنامه، اجزاء را از پالت (سمت چپ) به سمت نمایشگر (سمت چپ) می کشند تا آنها را به برنامه اضافه کنند. مخترعان می توانند ویژگی های اجزا را تغییر دهند (سمت راست). نمای کلی از اجزای صفحه و رسانه پروژه نیز نمایش داده می شود (سمت راست) تصویر در اندازه کامل ویرایشگر بلوک های App Inventor. کد بلوک ها معمولاً از چپ به راست، از بالا به پایین خوانده می شود. در این مثال، یکی میخواند «وقتی گربه کلیک میکند، صدای میو را صدا کن»، یعنی وقتی روی گربه کلیک میشود صدای میو را پخش میکند
. تصویر در اندازه کامل اهداف طراحی مخترع برنامه MIT در طراحی MIT App Inventor، معرفی توسعه اپلیکیشن موبایل در زمینه های آموزشی یک هدف اصلی بود. قبل از انتشار، بیشتر محیطهای توسعه برای برنامههای تلفن همراه سخت بودند و فقط با expe قابل دسترسی بودندrtise در سطح سیستم یا برنامه نویسی تعبیه شده یا هر دو. حتی با سیستم عامل اندروید گوگل و زبان برنامه نویسی جاوا، طراحی رابط کاربری کار پیچیده ای بود. علاوه بر این، استفاده از پلتفرم نیازمند آشنایی با نحو و معناشناسی جاوا، و توانایی اشکال زدایی خطاهای کامپایل جاوا (مثلاً متغیرهای غلط املایی یا نیم ویرگول های نادرست) برای موفقیت بود. این چالشها موانعی را برای ورود افرادی ایجاد کرد که در علوم کامپیوتر، جمعیت هدف App Inventor، آشنا نیستند. ما به طور خلاصه اهداف طراحی پروژه App Inventor را برجسته می کنیم و در مورد آن بحث می کنیم، به طور خاص، استفاده از مؤلفه ها برای انتزاع بخشی از پیچیدگی رفتار پلت فرم، و استفاده از بلوک ها برای حذف پیچیدگی زبان برنامه نویسی زیربنایی. این اهداف را می توان بیشتر به عنوان همسویی زبان بصری با مدل های ذهنی توسعه دهندگان جوان و امکان کاوش از طریق طراحی سریع و تکراری توضیح داد. انتزاع مولفه برای رفتار پلتفرم کامپوننت ها انتزاعات اصلی در MIT App Inventor هستند. اجزاء پیچیدگی مدیریت تعاملات با رابط های برنامه نویسی برنامه های کاربردی خاص پلت فرم (API) و جزئیات مربوط به مدیریت حالت سخت افزار دستگاه را کاهش می دهند. این به کاربر این امکان را می دهد که به جای مسائل جزئی که معمولاً برای توسعه دهندگان برنامه مورد نیاز است، به مشکل موجود فکر کند.
به عنوان مثال، شخصی که قصد دارد از MIT App Inventor برای ساخت برنامه ای برای استفاده از سیستم موقعیت یابی جهانی (GPS) برای ردیابی حرکت استفاده کند، نیازی به مدیریت چرخه عمر برنامه، نرم افزار GPS و قفل سخت افزاری یا اتصال به شبکه (در صورت عدم تشخیص مکان) ندارد. بازگشت به مکان مبتنی بر شبکه). در عوض، توسعهدهنده برنامه یک جزء حسگر مکان اضافه میکند که این پیچیدگی را انتزاعی میکند و یک API برای فعال کردن و پردازش بهروزرسانیهای مکان ارائه میکند. به طور دقیق تر، این پیاده سازی 629 خط کد جاوا را به 23 بلوک کاهش می دهد که تنها دو مورد از آنها برای انجام ردیابی مکان مورد نیاز است. این کاهش پیچیدگی، مخترعان اپلیکیشن را قادر میسازد تا روی مشکل موجود تمرکز کنند و به سرعت به یک هدف دست یابند. کامپوننت ها از سه عنصر اصلی تشکیل شده اند: ویژگی ها، روش ها و رویدادها. ویژگی ها وضعیت جزء را کنترل می کنند و توسط توسعه دهنده برنامه قابل خواندن و/یا نوشتن هستند. به عنوان مثال، ویژگی فعال حسگر مکان شامل عملکرد مورد نیاز برای پیکربندی گیرنده GPS و مدیریت وضعیت آن در حین استفاده از برنامه است.
متدها بر روی ورودی های متعدد عمل می کنند و احتمالاً نتیجه ای را برمی گردانند. رویدادها بر اساس عوامل خارجی به تغییرات در وضعیت دستگاه یا برنامه پاسخ می دهند. به عنوان مثال، زمانی که کاربر برنامه مکان خود را تغییر می دهد، رویداد تغییر مکان به منطق برنامه اجازه می دهد تا به تغییر پاسخ دهد. بلوک به عنوان منطق